dymić

dymić: dymić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, dymićmię, dymićmi {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydzielać dym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Komin, piec, lokomotywa dymi. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydzielać parę; parować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czajnik dymi. Gorąca zupa dymi. Bagniska dymią. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'brać czynny udział w zadymie: awanturować się, krzyczeć, być agresywnym, bić się z kimś, rzucać kamieniami; rozrabiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Moje osiedle jest spokojne, ze trzydzieści osób lubi dymić. (TS) {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

dymić — ndk VIa, dymićmię, dymićmisz, dymićmił 1. «wydzielać dym, wypuszczać kłęby dymu; kopcić» Komin, piec, dymi. 2. «wydzielać parę; parować» Kawa, zupa dymi. dymić się to samo, co dymić a) w zn. 1: Dymiło się z kominów. W pokoju się dymi. b) w zn. 2 … Słownik języka polskiego
dymić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk VIIb, dymić sięmi się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dymie: wydobywać się z czegoś, unosić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dymi się z komina. Dymiło się z pieca. {{/stl 10}}{{stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dymić się — Komuś dymi się z czuba zob. czub 1 … Słownik frazeologiczny
dymienie — ↨ dymienie się n I rzecz. od dymić (się) … Słownik języka polskiego
kopcić — ndk VIa, kopcićcę, kopcićcisz, kopć, kopcićcił, kopcićcony 1. «wydzielać kopeć; palić się, tlić się wydzielając kopeć; dymić» Lampa, świeca kopci. 2. pot. «palić, ćmić papierosa, fajkę itp.» kopcić się to samo, co kopcić w zn. 1 Kaganek kopcił… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias